Saturday, March 31, 2018

कबिता - राज बल्लव कोइराला

राज बल्लव कोइराला














बाटोले सोध्यो,
कता जादै छस् म झसङ्ग भए अल्मलिए देखेर मलाई बाटो अत्तालियो
पर क्षितिजमा रात छिप्पिदै थियो सपनाहरु पर्खिदै थिए म निदाएको बखत निदमा छिर्न चाहन्थे,तिनीहरु म सजिलै कहाँ निदाउथे र......

No comments:

Post a Comment

#सही ग़लत भन्दा पर #Everyone has a Story … Srijana

       "अरुलाई सम्झाउन जति सजिलो हुन्छ नि आफ्नै मनलाई सम्झाउन किन यति गाह्रो ह ? मन किन यति साह्रो जिद्दी भाको त् ? नजाने बाटो नजानु नि...